De NMBS, elke dag een beetje reizen. Zo luidde de slogan van de NMBS een aantal jaar geleden. De slogan had als doel om de mensen als het ware aan te zetten om naar hun werk te "reizen". Klinkt veelbelovend niet? In plaats van de dagelijkse sleur, maak je iedere dag een toffe reis naar je werk. Helaas is die reis niet altijd even rooskleurig.
Het begint vaak al bij het vertrek van je reis. Vaak hebben de treinen vertraging, waardoor je meer dan eens te laat aankomt op je bestemming. Wanneer je geluk hebt en je trein toch op tijd vertrekt, zit hij vaak overvol en ben je al blij als je je tussen je medereizigers in kan wurmen. Bovendien is het comfort in de trein ook niet altijd verzekerd; vuile treinen, koude treinen, onvriendelijke conducteurs, ... Allemaal ingrediënten die deel uitmaken van de reisformule die de NMBS aanbiedt. Dat is verhaal op een gewone dag, soms beslist de NMBS om er nog een schepje bovenop te doen.
Zoals vandaag. Een treinstaking. Blijkbaar houdt de NMBS zich niet echt aan haar slogan, want veel werd er vandaag niet gereisd, of toch niet met de trein. Er reden slechts enkele treinen. De mensen moesten dus op zoek naar een ander middel om naar hun werk te "reizen". Gevolg: 350 kilometer file en een heleboel gefrustreerde reizigers.
Wat er voor mij vooral schort aan de NMBS is hun gebrek aan verantwoordelijkheid. Een staking van slechts één vakbond zorgt er al voor dat er zo goed als geen enkele trein meer door België rijdt. Wanneer de NMBS staakt, lijdt niet alleen heel België eronder, maar ook het buitenland wordt getroffen. Internationale treinen die vanuit België vertrekken, rijden namelijk ook niet. Wanneer de NMBS belooft dat er elke dag gereisd kan worden, moet ze er ook voor zorgen dat er elke dag effectief gereisd wordt.
De discussie omtrent de minimale dienstverlening woedt dan ook weer in alle hevigheid. Volgens Minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven Inge Vervotte is zo'n dienstverlening in de praktijk "moeilijk uitvoerbaar". Het idee van de minimale dienstverlening wordt met andere woorden al afgevoerd voordat het serieus werd overwogen. Via deze weg wil ik dan ook oproepen om op zijn minst eens te proberen om de discussie rond de minimale dienstverlening opnieuw te openen. België is een democratie, maar het regime van de NMBS lijkt meer op een dictatuur. Iedere reiziger heeft recht op openbaar vervoer. Fora staan vol met reacties van boze pendelaars die het niet meer pikken dat de NMBS haar verantwoordelijkheid niet opneemt.
Dat brengt mij bij een andere slogan van de NMBS, namelijk: "onze wegen lopen samen". Helaas lopen de wegen van de reiziger en de NMBS al lang niet meer samen. Het wordt dan ook hoog tijd dat de trein nemen terug een reis wordt en de wegen van de NMBS en de reiziger opnieuw samen lopen. Een garantie op een minimale dienstverlening is zeker een stap in de juiste richting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten